பூனையே போ போ

என் அடுக்களைக் குப்பைத்தொட்டி என்றால்
அந்தப் பூனைக்கு அவ்வளவு பிரியம்
அந்தப் பூனை என்றால்
எனக்கு அவ்வளவு கடுப்பு.

ஒரு ராத்திரி தவறாமல்
கவிழ்த்துக் கிளறி
களரி பயின்று போகிறது
அதிலும்
கறி தின்ற நாளெல்லாம்
குறி வைத்துப் பாய்கிறது.

என்றாவது ஒரு நாள்
ஒரு கால்
கொஞ்சம் வால் எனக்
கண்ணில் பட்டுவிட்டால்
அன்றைய பொழுதெல்லாம்
பின் பூனையின் நினைப்புதான்.
காதலிக்கையில்தான் கடைசியாக
இப்படி உணர்ந்திருக்கிறேன்.




இந்தத் தொல்லை
அடுக்களையோடு போய்விடுமோ
அடுத்த அறைக்கு நீண்டால் என்
ஆசை மீன் தொட்டியும்
போய்விடுமோ? எனப் பயந்தே
சில இரவுகளில்
தூக்கம் வருவதில்லை.
தவறாமல் அவ்விரவுகளிலும்
பூனைதான் வருகிறது.

வெறுப்பாய் விரட்டிவிட்டுச் சில சமயம்
வெளியே போ நாயே எனும்பொழுது
சட்டென்று முரண் உறைத்துச்
சின்னதாய் அசடு வழியும்
அப்பொழுது யோசிப்பேன்,
வெள்ளைக்காரன்
எந்தக் கடுப்பில் இதற்கு
ஆங்கிலத்தில் பெயர் வைத்தானோ என்று.

சரி
குப்பையில் ஒரு நாள்
விஷத்தை வைத்துவிடலாம் என்றால்
ஜீவகாருண்யம்
கொஞ்சம் தடுக்கிறது.
செத்துப் போன பூனைக்குச்
சித்தப்பன் பெரியப்பன் எதுவும்
பழிக்குப் பழி வாங்க
பின்னால் தூக்கத்தில் பிறாண்டுமோ என்று
பயமும் இடிக்கிறது.

காற்றோட்டமாய் வீடு பிடித்துவிட்டு
சன்னல்களை அடைத்துவைத்துத் தூங்குவது
அசட்டுத்தனமாய் இருந்தாலும்
நான்
வாடகை கொடுத்துக் கொண்டேயிருக்கிறேன்.
குடும்பம் குட்டியோடு
அது வசதியாய்ப் புழங்கிக் கொண்டுதான் இருக்கிறது.

- மதி