குறையொன்றும் இல்லை ?

குழப்பத்தில் பிறந்தால் கூட பரவாயில்லை போல ,
ரயிலில் ஏறினால் காசாய்க் கொட்டுகிறது .....
குறையொடு பிறந்தவன் பாவம்
நடைபாதையில் முடைபிணமாய்ச் சாகிறான் !
நடக்க ஏலாதவன்
நடைபிணமாகக் கூட ஆக முடியவில்லை ...

- சமீபத்தில் ஒரு ரயில் பிரயாணத்தில் பெங்களூரிலிருந்து மும்பை வரை என்னைத் தைத்த கேள்வி. இன்னும் தைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. பெங்களூர் பேருந்து நிலைய நடைபாதையில் இரு கையும் இரு காலும் இன்றி நடு வழியில் கிடத்தப் பட்டிருந்த முடவன் விழிகளால் தர்மம் கேட்கிறான். தாண்டிப் போகிறவர்கள் நெஞ்சைப் பிழியும் அவலம். சில பேர் காசை வீசுகிறார்கள். ஒருவன் மட்டுமல்ல ..... அதே நடை பாதையில் சீரான தூர இடைவெளியில் இன்னும் நாலைந்து முடவர்கள். கிடத்திச் சென்றவன் எங்கோ பதுங்கியிருக்கிறான். அத்தனை பேரின் விழியிலும் அப்படி ஒரு வெறுமை !

பின்பு ரயிலில் போனால், அத்தனை பேரும் சில்லறைக் காசுகளைத் தயாராய் வைத்திருந்து அரவாணிகள் அதட்டும் போது அமைதியாகக் கொடுக்கிறார்கள்....

நானும் ஒன்றும் பெரிசாய்ப் புடுங்கவில்லை. அந்த நடைபாதையில் வேடிக்கை பார்த்தவர்களிலும் அரவாணிகளுக்குச் சில்லறை போட்டவர்களிலும் நானும் ஒருவன்.

ஆனால் இந்தச் சம்பவங்களில் சில்லறை செலவழித்துச் சில கேள்விகள் வாங்கி வந்திருக்கிறேன் !

ஏன் ?